Architect-expert Paul De Maesschalck
|
B 2390 Westmalle,
St-Jozeflei, 15 - Tel: (+32)033121498 - Gsm: (+32)0486877714
BIC: KREDBEBB - IBAN: BE72 4085 0439 5116 - Provisierekening:
BE78 4085 0595 4186 - Btw: BE 0635.235.677
|
Een reeds bestaande groep van
kansspelinrichtingen in het Statiekwartier in Antwerpen kocht een leegstaand
hoekpand aan in dezelfde buurt om er opnieuw een soortgelijke zaak in
op te starten. Oorspronkelijk was dit gebouw een hotel, dat tijdens
WOII plat gebombardeerd werd. Na de oorlog werd er een benzinestation
gebouwd, dat later, toen de buurt verloederde, leeg kwam te staan.
Tijdens de heropleving van de buurt in de jaren '90 kwam er een Spaanse
tapasbar in, doch deze uitbating werd stopgezet na enkele jaren, waardoor
het pand opnieuw leeg kwam te staan.
De bedoeling voor de bouwheer was aanvankelijk om de verdiepingsvloer
eruit te halen, zodat een gelijkvloerse gokhal gebouwd zou worden met
een hoog plafond om het groots te maken. Hiervoor moest wel de
ganse betonconstructie aangepast worden. Het kolommenpatroon van
het gelijkvloers kwam immers niet overeen met dat op de verdieping.
Daarbij kwam nog dat de betonplaat van het dak behouden moest blijven.
Voor stedenbouw mag er immers niet meer gebouwd worden over de volledige
oppervlakte van het perceel. Als het gebouw dus volledig afgebroken
zou worden, zou een ruimte vrij gelaten moeten worden, achteraan, wat
voor minder vloeroppervlakte zou zorgen, terwijl deze oppervlakte reeds
klein te noemen was. Het dak moest dus gestut worden, alles moest
er onderuit gehaald worden en vervangen door een nieuwe (staal)constructie.
Hierbij werd er oa een stalen ligger van meer dan 14 m onder de dakplaat
geschoven.
Op deze basis werden de plans opgesteld. daarbij kwam dat de kansspelwet
bepaalt dat men niet van buiten naar binnen mag kunnen kijken.
Hierdoor ontstond het idee om de beide zijgevels van het hoekpand blind
te maken en op de (afgeknotte) hoek een inkompartij te maken die geheel
in glas bestaat om zo uitnodigend mogelijk te kunnen zijn. Achter
dit glas wordt dan een binnenwand geplaatst om geen inzicht te krijgen.
De inkom zelf wordt gemaakt met een sas met schuifdeuren, waarbij de
ene deur maar open kan als de andere dicht is.
De overheid, meer bepaald stad Antwerpen, deed uiterst moeilijk in de
vergunningsprocedure. Er moesten ramen komen in de zijgevels voor
de sociale controle (terwijl die er zelfs niet mocht zijn in dit geval);
de brandveiligheid werd met argusogen bekeken, alsook de toegankelijkheid
voor mindervaliden. Hierdoor duurde dit allemaal zeer lang vooraleer
kon begonnen worden.
Uiteindelijk verliep alles redelijk vlot, op enkele punten na.
Ook de gevelmaterialen werd in de loop van de werf nog aangepast, waardoor
het resultaat heel anders werd dan het ontwerp.
Op het laatste werd de afwerking en inrichting overgenomen door een
binnenhuisontwerper, wardoor dit niet meer door mijn toedoen werd gerealiseerd.
|