Het 3de jaar architectuur
was echt een struikeljaar. Na mijn bisjaar moest ik nog een
herexamen praktijk doen (1980). Normaal is het bijna onmogelijk
om daar door te geraken, doch voor mij was dit het uur van de
waarheid. Van dit werk hing de beslissing af of ik al dan niet
verder ging gaan met architectuur. Iets wat ik al van kindsbeen
af (sinds het 1ste leerjaar – 1963) voor ogen had genomen zou
hier mogelijks afgeknald kunnen worden. Er hing dus veel van
af.
Het lerarenteam kwam met
een logewerk van 2 weken af waarbij een verwaarloosde wijk van
de stad Oudenaarde nieuw leven moest ingeblazen worden door
er een buurt te ontwerpen die zowel op het vlak van stedenbouw
als op dat van architectuur doordacht moest worden. Van de
ingeplante woningen moesten minstens 3 woningen uitgewerkt worden
met plans, doorsneden, schetsen en al.
Het was een braakliggend
terrein voor de St-Walburgakerk en de erbijhorende spoorwegberm,
de invalsweg (waar de snelheid van de wagens meestal veel te
hoog lag) en het pleintje aan de overkant van deze weg, waar
niets te beleven viel. Links van het braakliggend terrein stond
dan nog een totaal oninteressante, blinde achtergevel van een
schoolgebouw.
Van het braakliggend terrein
meende ik een pleintje te moeten maken met een as, vertrekkend
van de toren van de St-Walburgakerk. Om deze aslijn niet zomaar
te laten doodlopen in de spoorwegberm, waardoor de as tot niets
zou lijden, moest er ook een eindpunt gemaakt worden, een soort
orgelpunt. Ik plaatste daarom een fontein in de spoorwegberm.
Omdat het schoolgebouw aan de linker zijde scheef stond ten
opzichte van de St-Walburgakerk legde ik de aslijn daarmee evenwijdig
om zo een zeker idee van symmetrie te kunnen creëren op het
plein. De 2 rijen met bomen moeten de aslijn benadrukken.
Rechts van het plein werd
een rij woning ingeplant. Naar de spoorwegberm toe werd deze
woningrij naar het plein toe afgebogen om de scheve aslijn van
het plein te ondersteunen. De krul aan het einde van de huizenrij
heeft een dubbele functie. Enerzijds wordt het plein voor de
kerk opengetrokken naar het pleintje aan de zijkant ervan, anderzijds
wordt een soort flessenhals gemaakt om het verkeer af te remmen
naar de binnenstad toe. Door de aanwezigheid van de bomen in
de tuinen en een hoge muur die de tuinen afscheid van deze weg
en die daadwerkelijk een flessenhals vormt wordt dit effect
nog versterkt. Het gabariet van de huizenrij verhoogt naargelang
het dichter bij de kerktoren komt.
Het pleintje naast de
kerk werd ingericht als een ontmoetingsplaats van bewoners en
andere stedelingen, doch ook als link naar het pleintje aan
de andere zijde van invalsweg. Ook daar wordt een huizenrij
ingeplant die aansluit op de bestaande bewoning en die in een
krul wordt geplaatst om enerzijds de flessenhals voor de invalsweg
compleet te maken en anderzijds het pleingebeuren intiemer te
maken en af te schermen voor het verkeer.
Het werd het beste werk
dat ik ooit maakte in mijn architectuuropleiding.
Hierna enkele foto’s van
de maquette die uit een groepsmaquette (van een eerder groepswerk
in Oudenaarde) werd gehaald en aangepast naar dit ontwerp toe.
Later zal ik nog het ontwerp van de uitgewerkte woningen online
plaatsen. |